دوربین مخفی مواجهه با کودک آزاری

#قربانیان_خاموش
📍 #سمینار کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین: ۲۸و۲۹ بهمن، دانشکده داروسازی دانشگاه تهران
🌐 Nochildabuse.sosapoverty.org
🆔 @NoChildAbuse

«کودکی های بر باد رفته»
🚬اعتیاد والدین، از مهمترین عوامل کودک آزاری در مناطق حاشیه است.

📍 #سمینار کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین: ۲۸و۲۹ بهمن، دانشکده داروسازی دانشگاه تهران
🆔 @NoChildAbuse

اهورا آن روز کشته شد که ما نفهمیدیم کودکان نیازمند حمایت چندبرابرند. به‌خصوص کودک طلاق و کودک معتاد و کودک مجرم و کودک زندانی... کودکی که والدینش حامی ‌اش نیستند، هزار برابر بیشتر و فوری ‌تر نیاز به حمایت دارد. باید به صرف احساس خطر از محیط خطرناک جدایش کرد. باید حالت مخاطره‌آمیز را در حمایت از کودکان به رسمیت شناخت و منتظر ارتکاب جرم نماند. حمایت کودک در این شرایط را نمی‌توان موکول کرد به طی روال عادی باقی پرونده‌ها. ممکن است شبی که پرونده روی میز است، چاقویی بلغزد روی گلویی و دستی سر کوچکی را بکوباند به دیواری. اهورا آن روزی کشته شد و حمید آن روزی تیزی چاقوی پدر را دید که ما خودمان را زدیم به نفهمیدن. گذاشتیم لایحه‌ حمایت از کودکان و نوجوانان همین‌طور توی مجلس خاک بخورد. حمید می‌توانست یک روز تیتر روزنامه‌ها شود اگر کسی کاری نمی‌کرد. اهورا زنده مانده بود اگر کسی کاری می‌کرد. اگر کسی بود، آنقدر مسئول که همان موقع که بوی مواد و صدای ناله‌اش در ساختمان می‌پیچید با پلیس تماس بگیرد و برود سراغ مدعی‌العموم. اگر قانونی بود که همزمان با صادر کردن حکم طلاق، ناظر و نگهبانی بر صحت و سلامت کودک می‌گماشت. اگر قاضی و دادستان با اندک احساس خطری، خارج از نوبت و تشریفات و به‌فوریت مجبور بودند از تامین کودک اطمینان حاصل کنند تا وقتی روال عادی امور طی شود. اگر ما بیدار بودیم و نگران کودکان‌مان.

متن کامل یادداشت: goo.gl/MrUX6Q ➡️

#يادداشت #قربانیان_خاموش
📍 #سمینار کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین: ۲۸و۲۹ بهمن، دانشکده داروسازی دانشگاه تهران
🌐 Nochildabuse.sosapoverty.org
🆔 @NoChildAbuse

‼️اختیارات و موانع سمن‌ها در حمایت قضایی از کودکان آزار دیده

📍 #سمینار کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین: ۲۸و۲۹ بهمن، دانشکده داروسازی دانشگاه تهران
🌐 Nochildabuse.sosapoverty.org
🆔 @NoChildAbuse

🗣زهرا رحیمی (مدیرعامل جمعیت امام علی) در نشست علمی «تحلیل بزه دیده شناختی کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین» گفت:
«فقر به دنبال خودش نوعی فرهنگ می آورد و در سکونتگاه‌های فقیرنشین نهادینه می کند. یکی از فرهنگ هایی که ما شاهد آن هستیم نوع رفتار با کودکان است. این فرهنگ عدم توجه به کودکان گویا از بالا به پایین انتقال پیدا می کند. پدری که نمی تواند در اجتماع دیده شود و فشار هایی از اجتماع روی اوست و نمی تواند نقش پدری خود را پیاده کند و توانایی مالی ندارد که برای کودکان خود چیزی بخرد و پولی در اختیارشان قرار دهد، بودن خود را با ضرب و شتم نشان می دهد.»

#قربانیان_خاموش
📍 #سمینار کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین: ۲۸و۲۹ بهمن، دانشکده داروسازی دانشگاه تهران
🌐 Nochildabuse.sosapoverty.org
🆔 @NoChildAbuse
〰️〰️〰️〰️〰️
goo.gl/qCqHK2

ضرورت پژوهشهای علمی پیرامون پدیده کودک آزاری بخصوص در سکونتگاههای فقیرنشین چیست؟

✅ #سمینار کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین
📍دانشکده داروسازی دانشگاه تهران
🕙 ۲۸و۲۹بهمن،۱۰ الی۱۸

🆔 @NoChildAbuse

⭕️ برپا... برجای زخم و زجر

✳️ سی و ششمین نوشته از سلسله یادداشت‌های هفتگی شارمین میمندی‌نژاد، مؤسس جمعیت امام علی، در روزنامه شرق

نه این صورت ریخته یک تراژدی یونانی در پانصد سال پیش از میلاد مسیح نیست؛ واقعیت زندگیِ پری‌گُل سه ساله است؛ به روایت عجز و درماندگی ما.

نیمه‌های شب مادرش زنگمان زد که «کمکم کنید. درد، امان دختر کوچکم را بُریده». ریزه‌بانو دختری هفده ساله چُرده و نحیف که در دوازده سالگی به ازدواج با مرد معتاد میانسالی درآمده و حاصل این ازدواج، دو کودک، یکی بارِ اینک بر شکم و دیگری پری‌گُل، دخترکی زیبا. پدر جنون‌زده از مواد و اعتیاد در خانه نیست. به خاطر همین است که در امنیتِ نبودِ او، ریزه‌بانو به ما زنگ زده تا بالای سر دخترکش رویم. به دست مادر، شیشه شیری است که در آن چای و نبات و سوخته تریاک می‌ریزند، نشان‌دهنده درمانِ دم به دمی که در خانه‌های افیون‌زده برای کودکان، تجویز می‌شود. مادر می‌گوید پری‌گُل نمی‌تواند روی پایش بایستد. نگاه می‌کنیم. هیچ ایرادی در سرانگشت پای لطیف و زیبای کودک نیست؛ اما وقتی او را بر پا می‌ایستانیم، ناله‌اش به هوا می‌رود و صورت نمکین سبزه‌اش از درد به هم می‌پیچد و عرق، موهایش را به پیشانی‌اش می‌چسباند. جایز نیست که کودک را در این شرایط رها کنیم. کودک بی‌تاب را به بیمارستان می‌بریم. این نخستین باری است که ریزه‌بانو در بیمارستانی پا می‌گذارد. حتی برای زایمان هم به بیمارستان نیامده. پری‌گُل در خانه، در یکی شبِ سخت، در حالی که پدرش غرق در افیون بود، به ضرب و زورِ تسکینِ دود، به همیاریِ ساقی‌ای که در آن شبِ تلخ، قابله شده بود، به دنیا آمد. پری‌گُل بر تخت اورژانس خوابیده است که دکتر با عکسی که از پای او گرفته می‌آید و می‌گوید نه از بلندی افتادن و نه هیچ تصادف دیگری، پای این کودک را چنین نمی‌شکند؛ این پا به قصد و عمد با ضربه‌ای دهشت‌بار شکسته است. ریزه‌بانو سر پایین می‌اندازد و می‌گوید« هر بار که پری‌گُل در خانه می‌دود، پدرش با او همین رفتار را می‌کند. همیشه دخترم از زمین بلند می‌شد، اما این بار...». متوجه می‌شویم کودک آزاریِ مداوم در وخیم‌ترین شکلش در آن خانه برقرار است. قصد می‌کنیم به خوش‌خیالانِ مسئولِ شهرمان که بارها رنج این کودکان را پیش پای مسئولیتشان نهاده‌ایم، خبر دهیم که کودکی هر شب در گوشه این شهر همچون صدها کودک دیگر مورد آزار قرار می‌گیرد؛ خواهشا به دمی، یا آنی، لحافِ عافیت از سر برگیرید و به این وضعیت، بیدار شوید. از پزشک می‌خواهیم که گواهی‌نامه‌ای دهد. بی‌حوصله مثل همه بی‌حوصلگی‌های مرسوم برای کودکان دردمند سرزمینمان، می‌گوید که مرا به دردسر نیندازید! این کش و قوس بحث بی‌نتیجه، آخر ما را به پذیرش حداقلِ گچ کردنِ پای کودک می‌رساند. پزشک می‌گوید باید پای بچه را جا بیندازم و این، درد بسیار دارد و باید او را بیهوش کنم و برای انجام بیهوشی، "قانونا"رضایت پدر لازم است. این چه قانونی است پدری که درد بی‌درمانِ فرزند است، باید به درمانش رضایت دهد؟ بحث و جدلمان با بیمارستان برای بیهوشی بدون رضایت پدر، سودی ندارد. می‌دانیم که پدرش نمی‌آید و بیاید هم رضایت نمی‌دهد. سر آخر پزشک بدون بیهوشی شروع به جا انداختن و گچ گرفتن پای کودک می‌کند. سریع‌تر بگرد ساعتِ سخت سرزمینم در این گچ‌پیچیِ مظلومانه پای طفلی بی‌پناه که تحملش نیست. همه می‌گرییم از گریستن و فریاد این مادر و کودک... بالاخره تمام شد این تراژدی تلخ و به هر زور و زحمتی هست پری‌گُل را آرام می‌کنیم و با خود به خانه می‌بریم. کمی آرام‌تر شده این طفل معصوم و ذوقِ سفیدی گچ پایش را دارد و لبخندش را  از همان تهِ درد، بدرقه تاریکی شبمان می‌کند. به خانه می‌آییم و اندکی می‌آساییم از حضورمان که همه عافیت برای خودمان نیست. تلفن زنگ می‌زند. کیست این وقت شب؟ ریزه بانوست که در پس‌زمینه گریه‌ها و ضجه بی‌امانِ پری‌گُل فریاد می‌زند «پدرش آمد خانه و گچ پای بچه‌ام را با چاقو و چکش و قندشکن باز کرد». نه این تراژدی یونانی نیست. واقعیتی است که هر شب در سرزمین من اتفاق می‌افتد.

🌐 منبع: روزنامه شرق (پنج‌شنبه، ۱۹ بهمن ۹۶)

➡️ sharghdaily.ir/News/162040/
🔻 🔻 🔻
#سمینار کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین
۲۸ و ۲۹ بهمن، دانشکده داروسازی دانشگاه تهران
🆔 @nochildabuse
🆔 @imamalisociety

🗣 به گزارش ايسنا دكتر محمد فرجى ها (حقوقدان) در نشست علمی «تحلیل بزه دیده شناختی کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین» با تاکید بر اینکه کودک‌آزاری یک پدیده درون طبقه‌ای است و نه میان طبقه‌ای، ادامه داد: به عبارت دیگر در اکثر این موارد کودک‌آزار متعلق به همان طبقه‌ای است که کودک‌آزار دیده در آن قرار دارد.گزارش ها نشان می‌دهد سکونتگاه های فقیرنشین، کانون‌های «جرم‌زا» نیستند بلکه کانون‌های «بزه‌دیدگی» هستند. جا انداختن این گفتمان در نظام رسمی ما کار مهمی است زیرا نگاه نهادهای رسمی و دولتی به سکونتگاه‌های فقیر نشین این است که آنها مکان‌های آلوده‌ای هستند که خرید و فروش مواد مخدر در آنها انجام می شود و بیشترین بزه‌کاران در این منطقه زندگی می‌کنند.
این استاد دانشگاه در ادامه اظهار کرد: این درحالیست که سکونتگاه‌های فقیر نشین منبع بزه‌دیدگی هستند. وقتی شما به یک محله به عنوان یک منطقه آلوده نگاه می‌کنید، به دنبال نگاه پلیسی-امنیتی هستید اما وقتی دیدگاهتان «بزه‌دیدگی شناسی» باشد، نگاهتان حمایتی می‌شود، چرا که اغلب بزه‌کاران، بزه‌دیدگی را در دوران کودکیشان تجربه کرده‌اند.

✅ لینک کامل خبر در ایسنا
➡️ isna.ir/news/96111709720

#قربانیان_خاموش
📍 #سمینار کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین: ۲۸و۲۹ بهمن، دانشکده داروسازی دانشگاه تهران
‏ Nochildabuse.sosapoverty.org 🌐
‏🆔 @NoChildAbuse

✅ برای حمایت مالی از برگزاری سمینار کودک آزاری به دو روش زیر می توانید اقدام کنید:

🔘 پرداخت از طریق درگاه اینترنتی
https://donate.sosapoverty.org/nochildabuse

🔘 پرداخت از طریق واریز به شماره کارت ۱۶ رقمی حساب اصلی جمعیت امام علی حساب جاری جام بانك ملت به نام جمعيت امام علی ۶۱۰۴۳۳۷۷۷۰۰۳۱۳۰۸ سپس تصویر فیش واریزی را به اکانت تلگرام @nochildabuse_admin ارسال نمایید.

❇️هزینه‌های برگزاری سمینار به شرح ذیل می‌باشد:
1️⃣‌ امور چاپ و تبلیغات شامل کتاب سمینار، مقالات، پوستر، بولتن و...: ۸ میلیون تومان
2️⃣ ساخت و تدوین فیلم مستند کودک آزاری ۴ میلیون تومان
3️⃣ دعوت از مددکاران و کارشناسان سایر شهر ها و تغذیه ۲.۵ میلیون تومان
4️⃣ تدارکات، ایاب و ذهاب اساتید، پذیرایی سمینار و در صورت لزوم سیستم صوتی: ۵۰۰ هزار تومان

#قربانیان_خاموش
📍 #سمینار کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین: ۲۸و۲۹ بهمن، دانشکده داروسازی دانشگاه تهران
🌐 Nochildabuse.sosapoverty.org
🆔 @NoChildAbuse
〰〰〰〰〰
goo.gl/ppqupp

👆در ویدئو ببینید:
جنین آزاری، پدیده‌ای که فعالان اجتماعی جمعیت امام علی در محله‌های حاشیه با آن زیاد مواجه بوده‌اند.

#سمینار_کودک_آزاری: ۲۸و۲۹ بهمن، دانشکده داروسازی دانشگاه تهران

🆔 @nochildabuse

اجرای چالش #مکعب_نجات در دانشگاه اصفهان توسط داوطلبین جمعیت امام علی (ع)
#قربانیان_خاموش
📍 #سمینار کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین: ۲۸و۲۹ بهمن، دانشکده داروسازی دانشگاه تهران
‏🆔 @NoChildAbuse

⭕️ صاحب جهنم

✳️ سی و هفتمین نوشته از سلسله یادداشت‌های هفتگی شارمین میمندی‌نژاد، مؤسس جمعیت امام علی، در روزنامه شرق

تلخ و تند و با کوبش سهمگین نفسهایش بر سینه کوچکش در حالی که سنگینی کیف مدرسه را بر زمین پشت سرش می‌کشید، داخل حیاط شد و قامت به‌شدت عصبی شده و لرزانش را که کوچکترینِ قامتهای آن خانه بود، از بین بهت و عجب معلمان و دیگر بچه‌ها عبور داد و بی‌هیچ سلام و خنده و شادی که همیشه موقع آمدن به خانه ایرانیِ جمعیت داشت، داخل رفت. آنی نگرانی در دل همه مددکاران داوطلب ریخت؛ چه شده که باز الینا آشوب است؟ به سالی می‌شود که دیگر از آن تلاطمات هیجانی روحی‌اش خبری نیست. در مدرسه به او چیزی گفته‌اند؟ او که مدرسه را خیلی دوست دارد و معلم فهیمش اوضاع را به خوبی درک کرده. نکند مثل آن روزگاری که یافتیمش شده باشد؟ یک سال و نیم پیش خانواده او را در چهار دیواری طویله‌گون پیدا کردیم. جوانی مادر و پدر الینا که به زحمت به سی می‌رسید را افیون، دود کرده و برده بود و آنها در انباری تک‌افتاده بی‌در و پیکری در برهوت حاشیه شهر زندگی می‌کردند. آن زمان الینا پنج سال داشت . سر و روی چرک مُرده به حمام نرفته‌اش به آن خانه بی‌روح تاریک می‌آمد که بی‌هیچ اسباب و اثاثیه با دیوارهای گچ کنده و به گل رسیده مهیبش تنها سرپناهی بود در مقابل باران و باد... صاحب‌خانه عاقل مردی موجه و خانواده‌دار؛ از سر خیر در دو سال اعتیادِ این زن و مرد، آلونک را بدون اجاره‌ای به آنها داده بود تا حداقل سرپناهشان باشد. الینا با جیغ و فریاد گلدانی را به سمت شیشه‌ای پرتاب می‌کند و با شکستن شیشه‌ها ذهن ما را از دیروزش به امروزش می‌آورد. مربی‌ها سعی دارند او را بگیرند تا به خود آسیب نزند. همه‌چیز را می‌شکند. از همه می‌گریزد و هیچ نمی‌گوید. تنها با شدیدترین وضع خود را می‌زند و به دلخراشی زاری می‌کند. روزی که او را یافتیم نیز همین‌گونه بود. در سن پنج سالگی به‌شدت مورد کودک آزاری قرار گرفته و گوشت تنش کنده‌کنده و سوخته بود. در آن خانه زیرزمینی زندان گون و بی‌نور یافتیم که مثلا اتاق الینا بود؛ اسارتگاهی می‌مانست برای عشرت عذاب با وسایلی بدوی برای سوختن و زدن... پزشکان جمعیت و روانشناسان، تأیید کردند که این طفلک معصوم زیبا در معرض شکنجه شدید جسمی و تجاوزهای مکرر بوده است. نه! اینها نمی‌تواند کار پدر پریشانِ پیزورگرفته‌اش باشد. پس کیست که در پرتِ هپروت و منگِ‌بنگ این گوشه و آن گوشه افتادن پدر و مادر، به سراغش می آید؟

📌 برای مشاهده کامل گزارش بر روی INSTANT VIEW یا لینک زیر بزنید:
👇👇👇
goo.gl/3ww28A

🌐 منبع: روزنامه شرق (پنج‌شنبه، ۲۶ بهمن ۹۶)

➡️ sharghdaily.ir/News/162464/
〰〰〰〰〰
#سمینار کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین
۲۸ و ۲۹ بهمن، دانشکده داروسازی دانشگاه تهران
🆔 @nochildabuse
🆔 @imamalisociety